ยี่สิบสี่

ฉันนั่งอยู่แค่ขอบเก้าอี้ในสวน สองมือวางนิ่งอยู่บนตักขณะที่แดดอุ่นยามเที่ยงสาดส่องลงบนแผ่นหลัง โต๊ะอาหารถูกจัดราวกับฉากในนิตยสารหรูหรา—ช้อนส้อมเงินเรียงรายราวกับแถวทหาร แก้วเจียระไน จานกระเบื้องพอร์ซเลนสีขาวขลิบทอง ฉันแทบคิดอะไรไม่ออก ท้องไส้ปั่นป่วนทั้งจากความหิวและความประหม่า ฉันไม่ได้กินอะไรเลยตั้...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ