สองร้อยหกสิบหนึ่ง

ฉันจินตนาการมาตลอดว่ามันจะเป็นอย่างไร—การได้ยืนอยู่กลางตลาดในแอฟริกา ที่ซึ่งสีสันและเสียงต่างๆ โหมกระหน่ำเข้าใส่ในคราวเดียว แต่จินตนาการเทียบไม่ได้เลยกับของจริง

ทันทีที่เราก้าวลงจากรถจี๊ปและเหยียบลงบนทางดินที่ทอดยาวผ่านตลาดของหมู่บ้าน ฉันก็ถูกทุกสิ่งทุกอย่างกลืนกินไปทั้งตัว อากาศอบอวลไปด้วยกลิ่นเคร...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ