สามร้อยห้า

ฉันตื่นขึ้นมากลางดึกเพราะเสียงพูดคุยอู้อี้ ตอนแรกฉันคิดว่าเป็นส่วนหนึ่งของความฝัน เปลือกตาฉันหนักอึ้ง ห้องก็มืดมิดมีเพียงแสงสว่างจากโถงทางเดินที่ลอดเข้ามา และฝั่งของเจมส์บนเตียงข้างกายฉันก็เย็นเฉียบ ฉันขยับตัวใต้ผ้าห่ม ขมวดคิ้วด้วยความสับสน เขาเข้านอนดึกมาก ฉันนึกว่าในที่สุดเขาจะหลับสนิทตลอดคืน แต่เ...