สามร้อยสิบสี่

ฉันขังตัวเองอยู่ในห้องนานหลายสัปดาห์หลังจากเอกสารหย่าถูกเซ็น ม่านถูกปิดไว้ตลอดเวลา โลกภายนอกกลายเป็นเพียงภาพเลือนรางสีเทาหม่นที่ฉันไม่อยากจะเผชิญหน้า เตียงนอนของฉันได้กลายเป็นทั้งคุกและที่หลบภัย บางเช้าฉันตื่นขึ้นมาและลืมไปชั่ววูบหนึ่ง...ลืมว่าเจมส์มองตาฉันแล้วเลือกที่จะเชื่อคำโกหกของวิกตอเรียแทนที่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ