สามร้อยยี่สิบเจ็ด

อพาร์ตเมนต์เงียบสงัด มีเพียงเสียงดินสอของฉันที่ขูดเบาๆ อยู่บนแผ่นกระดาษ ฉันกางแบบร่างต่างๆ ไว้ทั่วโต๊ะเขียนแบบขนาดใหญ่ ดีไซน์เริ่มเป็นรูปเป็นร่างขึ้นตรงหน้า โลกแห่งชุดกระโปรงซึ่งเคยมีอยู่แต่ในจินตนาการจนกระทั่งสองมือของฉันเนรมิตให้มันมีชีวิตขึ้นมา เป็นเวลาบ่ายแก่ๆ แสงแดดสาดส่องผ่านหน้าต่างบานกว้าง อ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ