สามร้อยสี่สิบห้า

ยามเย็นคลี่คลุมลงในความเงียบงัน เป็นความเงียบชนิดที่กดทับหน้าอกในแบบที่มีเพียงความเหนื่อยล้าและความกังวลที่ค้างคาใจเท่านั้นที่ทำได้ อพาร์ตเมนต์มีเพียงแสงสลัว แสงนวลจากโคมไฟในห้องนั่งเล่นทอดเงายาวพาดผ่านผนัง เซซิเลียหลับอยู่ในเปลของเธอ อกเล็กๆ ขยับขึ้นลงตามจังหวะของฝันอันลึกซึ้งและสงบสุข แต่ฉันกลับข่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ