สี่ร้อยสิบห้า

ท้องฟ้ากำลังเปลี่ยนเป็นสีเพลิงตอนที่ผมเจอเธอ

แสงยามโพล้เพล้แผ่ซ่านไปทั่วสวน ทอดเงายาวเหยียดเหนือแนวพุ่มไม้ที่ตัดแต่งอย่างดีและน้ำพุหินอ่อน ในอากาศมีความเย็นจางๆ ที่จะมาเยือนก็ต่อเมื่อดวงตะวันยอมจำนน แต่ไม่ใช่ความเย็นที่ทำให้ผมหวั่นใจ แต่เป็นเธอต่างหาก เอลล่า ยืนอยู่ตรงนั้นเพียงลำพังท่ามกลางดงกุหลาบ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ