สี่ร้อยยี่สิบสี่

ดวงอาทิตย์เพิ่งจะขึ้นพ้นขอบฟ้าเมื่อฉันแอบย่องออกจากคฤหาสน์ พยายามทำตัวให้ดูเหมือนออกมาทำธุระตอนเช้าตามปกติ ซิซิเลียยังคงหลับใหล ส่วนเจมส์ก็ขลุกตัวอยู่ในห้องทำงาน หมกมุ่นอยู่กับงานอะไรก็ตามที่เขามักทำก่อนที่ความวุ่นวายของวันจะเริ่มต้นขึ้น ฉันไม่ได้หันกลับไปมองตัวบ้าน ฉันไม่อาจเสี่ยงให้วิกตอเรียสังเกต...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ