แปดสิบสาม

ฉันรู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติทันทีที่ได้ยินเสียงส้นสูงของเธอ

กริ๊ก กริ๊ก กริ๊ก

เสียงนั้นดังก้องไปทั่วโถงทางเดินหินอ่อนราวกับเสียงปืน—คมกริบ หนักแน่น และไม่หยุดยั้ง ฉันยังคงคนชาในถ้วยที่แทบไม่ได้แตะ พยายามข่มความรู้สึกใจสั่นไหวที่ปั่นป่วนในอก พายุลูกใหญ่กำลังจะมา และเธอก็สวมมันมาในคราบของไข่มุกและอำนาจ

...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ