บท 3

เรื่อง

เมื่อบอสบอกว่าไม่อยากพบเขา ลูกน้องก็ได้แต่ถอยออกจากห้องนั้น

หญิงสาวเปลือยกายนอนอ่อนระทวยอยู่บนพื้น เสื้อคลุมตัวเดียวไม่อาจปกปิดร่างของเธอได้

เธอเป็นหญิงงามเย้ายวนใจ นั่นจึงเป็นเหตุที่ลูกน้องหลงใหลเธอ

แต่หญิงสาวไร้สมอง กล้าแม้กระทั่งจะทำอะไรกับบอส คราวนี้เป็นยาสลบ แล้วคราวหน้าล่ะ? จะเป็นยาพิษหรือเปล่า?!

หญิงสาวร้องไห้พลางกอดขากางเกงเขาไว้ บอกว่าทั้งหมดเป็นเพราะบอสบังคับเธอ เธอไม่เคยใส่ยาอะไร ไม่ใช่ฝีมือเธอ

เธอยอมรับว่าถูกบอสยั่วยวน แต่ก็เพราะในใจมีความแค้น เพราะเวลาที่ลูกน้องมีอะไรกับเธอ เขามักจะ... คำพูดยังไม่ทันจบ ลูกน้องก็ตบเธอเข้าที่หนึ่ง จนเธอล้มลงไป

ลูกน้องยิ้มให้องครักษ์ที่ยืนอยู่ข้างๆ แล้วลากหญิงสาวออกไป

จนกระทั่งลากมาถึงที่มืด เขาจึงพูดเสียงเย็นชา "ความฉลาดของเธอหายไปไหนหมด ไม่รู้หรือว่าอะไรควรพูด อะไรไม่ควรพูด?"

หญิงสาวประคองใบหน้า ตาแดงก่ำ จ้องลูกน้องเขม็ง "นายเชื่อเขาไม่เชื่อฉัน!"

คงเพราะเห็นความแค้นในดวงตาเธอ ลูกน้องจึงย่อตัวลง เอ็นดูลูบผมที่ยุ่งเหยิงของเธอ "วันนี้เธอทำผิดเอง"

เล็บยาวของหญิงสาวจิกลงบนแขนของลูกน้อง เธอกระซิบเสียงแผ่วราวกับคำสาปแช่ง "ก็นั่นแหละ นายจะเชื่อฉันได้ยังไง ภายนอกฉันเป็นผู้หญิงของนาย แล้วนายล่ะ เป็นผู้หญิงของใคร?"

ร่างของลูกน้องแข็งค้าง เขาสลัดหญิงสาวออก

เขาลุกขึ้นยืน บัดนี้เขาสวมชุดสูทตัดเฉพาะตัว

ไม่ใช่เด็กโง่ที่สวมเสื้อลายดอกกับกางเกงขาสั้น หยิบมีดแตงโมมาก็คิดว่าตัวเองเจ๋งแล้วเหมือนสมัยก่อน

ตอนนี้เขามีรสนิยม และถูกฝึกให้พิถีพิถันมากขึ้น

คนที่อยู่ข้างบอสย่อมไม่อาจมีรูปลักษณ์มอซอได้

เสื้อผ้าของเขาเป็นชุดที่บอสให้ช่างตัดส่วนตัวตัดให้

ลูกน้องค่อยๆ สอดเน็คไทเข้าไปในเสื้อกั๊ก

เขามองหญิงสาวจากที่สูง "ฉันจะไม่ทำอะไรเธอ ให้เวลาเธอหนึ่งคืน เธอควรไปให้ไกลที่สุดเท่าที่จะทำได้"

หญิงสาวมองท่าทางที่แกล้งทำเป็นสุภาพของเขา เกลียดชังเหลือเกิน "เขารู้หรือเปล่าว่านายเป็นพวกวิปริต?"

ลูกน้องยิ้มบางๆ แม้แต่ตัวเขาเองก็ไม่รู้ว่ารอยยิ้มของเขาตอนนี้เหมือนกับของบอสมากแค่ไหน

ทั้งเย็นชา ทั้งใจร้าย มีเสน่ห์อันตรายอยู่ในที

เขาพูดว่า "เธอลองเดาดูสิว่าเขารู้หรือเปล่า"

ลูกน้องมีชุดสูทห้าชุด เวลาฆ่าคน เขาไม่เคยยอมสวมชุดทางการ

หรือไม่ก็ต้องระวังอย่างมากไม่ให้เลือดกระเด็นมาติดตัว

ขนาดชุดสูทของเขา บอสเป็นคนวัดให้เอง

เช้าวันนั้นแสงแดดสว่างจ้า ในห้องหนังสือนั้น บอสสวมชุดนอนผ้าไหมเรียบง่าย พันรอบอก เผยให้เห็นกล้ามเนื้อที่แข็งแกร่ง

เขาพันสายวัดไว้ที่นิ้ว เรียกให้ลูกน้องเข้าไปหา

เขาจะวัดตัวชุดสูทให้ด้วยตัวเอง

ตอนนั้นลูกน้องยังเป็นแค่เด็กหนุ่มหัวร้อน เพียงแค่ถูกบอสเอาสายวัดพันไม่กี่รอบ ก็น่าอายที่แข็งตัวขึ้นมา

ดังนั้น เขาจึงบอกกับหญิงสาวว่า "เธอลองเดาดูสิว่าเขารู้ไหมว่าฉันเป็นพวกวิปริต บนเตียงฉันเรียกชื่อใคร"

ลูกน้องพาหญิงสาวออกไป เขารักษาสัญญาไม่ทำอะไรเธอ ปล่อยเธอไป

วันรุ่งขึ้นเขาไปขอโทษที่บ้านพักของบอส แต่บอสไม่ยอมพบเขา เขาแม้แต่ประตูใหญ่ยังเข้าไม่ได้ ทั้งที่ปกติเข้าออกได้อย่างอิสระ

เป็นครั้งแรกที่ลูกน้องถูกปฏิเสธไม่ให้เข้า เขารู้สึกงงงัน

แต่ไม่นาน เขาก็ตัดสินใจแล้ว จากความเข้าใจที่เขามีต่อบอส ถ้าเขากล้ารออีกหนึ่งสัปดาห์ค่อยไปปรากฏตัวต่อหน้าบอส บอสมีวิธีทรมานเขาได้มากมาย