บทที่ 10

“ขอบคุณนะคะ” เธอพูดขณะที่น้ำตาเริ่มคลอ “เอาล่ะ พอแล้วกับเรื่องเศร้าๆ นี่ ไปอาบน้ำแต่งตัวเตรียมกินมื้อค่ำกันดีกว่าค่ะ” ฉันกอดหล่อนก่อนที่หล่อนจะออกจากห้องไป และไม่นานเจคก็นำอาหารเข้ามา

“ชอบไหมครับ” เจคถามอย่างคาดหวังขณะมองฉันตักลาซานญ่าเข้าปากคำแรก

“โอ้พระเจ้า...” ฉันพูดพร้อมกับหลับตาลงเพื่อซึมซับร...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ