ร้อยแปด

แสงยามเช้าส่องลอดเข้ามาในห้องของฉัน อาบไล้ผนังให้เป็นสีนวลอ่อน ฉันพลิกตัว ดึงผ้าห่มขึ้นมาบังแสงสว่าง แต่ก็เปล่าประโยชน์ ในเมื่อสมองของฉันตื่นเต็มตาเสียแล้ว ความคิดมากมายวิ่งวนอยู่ในหัวเมื่อความทรงจำจากเมื่อคืนกับเอเบลพรั่งพรูเข้ามา คำพูดของเขา คำสารภาพของเขา แววตาที่ฉายชัดถึงความรู้สึกผิดและความอ่อน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ