สามสิบแปด

เที่ยวบินนั้นทำให้แอนนาเบลกับฉันประหม่าอย่างเหลือเชื่อ เพราะเราทั้งคู่ไม่เคยขึ้นเครื่องบินมาก่อน เลยไม่มีใครปลอบใครได้ แต่ในฐานะที่เป็นผู้ใหญ่ ฉันต้องเก็บอาการให้ได้มากกว่าเธอ ภายใต้ความกดดัน ฉันได้ยินเสียงเธอถอนหายใจอย่างกังวล ทั้งที่ตัวฉันเองก็ประหม่าไม่แพ้กัน

เที่ยวบินนั้นรวดเร็วอย่างไม่น่าเชื่อ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ