บทที่ 113 — การปลุกพลังแห่งเงา

ท้องฟ้าปริแยกออกพร้อมเสียงกัมปนาทราวฟ้าผ่า ขณะที่สายฟ้าฟาดผ่านม่านเมฆ ข้าพเจ้ายืนอยู่ริมป่าเงิน ผืนดินที่เคยศักดิ์สิทธิ์บัดนี้ชุ่มโชกไปด้วยโลหิตและซากใบไม้ที่ลุกไหม้ ข้างกายข้าพเจ้า เบลซหมอบต่ำลง กล้ามเนื้อเกร็งแน่น ดวงตาวูบไหวสลับระหว่างสีอำพันและสีทอง แม็กม่า หมาป่าในตัวเขากำลังตะกุยตะกายเพื่อเข้า...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ