บทที่ 131 - คุณเป็นคนต่อไป

ลิโอร่า

ข้าเดินเข้าไปในห้องของท่านพ่อ และสิ่งแรกที่สังเกตเห็นคือความว่างเปล่า

มันหนักอึ้ง และเกาะติดผิวข้าราวกับผ้าเปียก

เสียงเดียวที่ได้ยินคือเสียงฝีเท้าของข้าเอง ไม่มีเสียงพลิกกระดาษ ไม่มีเสียงเก้าอี้ขูดพื้น ไม่มีเสียงทุ้มลึกที่คอยออกคำสั่ง มีเพียงเสียงเข็มนาฬิกาบนผนังที่เดินเป็นจังหวะสม่ำเสมอ และ...