บทที่ 132 — ชื่อในหิมะ

ออเรลี

หิมะ

มันโปรยปรายอยู่รอบกายฉัน เกาะอยู่บนขนตา โรยผมของฉันด้วยผงบางเบาที่นุ่มนวลเกินกว่าจะเป็นน้ำแข็ง

โลกไม่ได้เป็นเพียงสีขาว แต่กลับโหวงเหวง ขาวโพลนราวกับกระดูก เป็นความเงียบชนิดที่ดังหึ่งอยู่ในซี่ฟัน

ฉันควรจะหนาวจนแข็ง แต่เท้ากลับจมลงไปในผงหิมะ ความเย็นเฉียบแล่นปราดขึ้นมาตามขา

ฉันควรจะตั...