บทที่ 138 - วิ่งหรือต่อสู้!

เสียงหอนใกล้เข้ามาทุกขณะ แทรกซอนผ่านม่านหมอกราวกับเส้นด้ายที่รัดแน่นรอบตัวเรา อกฉันบีบรัดทุกครั้งที่เสียงสะท้อนก้อง มือที่กำขวดยางไม้สีดำแน่นจนคิดว่าแก้วอาจจะแหลกคามือ

ฉันสู้ได้ ฉันบอกตัวเอง

แต่ทันทีที่ความคิดนั้นก่อตัว ความเสียใจก็บิดม้วนในอก ฉันไม่เคยเรียนรู้วิชาการต่อสู้แบบที่ท่านแม่อยากให้เป็น...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ