บทที่ 141 - เพื่อนผิด

โลกรอบกายยังคงเคลื่อนไหว แต่ฉันกลับหยุดนิ่ง

พวกนอกคอกหายไปแล้ว ทิ้งไว้เพียงกลิ่นเหม็นเน่าและพิษสงที่ยังคละคลุ้งอยู่ในอากาศ เลือดของพวกมันและของเดเร็คผสมปนเปกันบนพื้นดิน กลิ่นคาวฉุนกึกในจมูก ขมปร่าบนลิ้นตรงที่ฉันเผลอกัดริมฝีปากตัวเอง แขนของฉันปวดร้าวจากการกอดรัดร่างเขา มือเหนียวเหนอะหนะไปด้วยเลือดที...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ