บทที่ 146 — มรดกแบล็คทอร์น

ลูเชียน

โถงสภาคละคลุ้งไปด้วยกลิ่นควันและหินชื้นแฉะ อบอวลไปด้วยกลิ่นอายของคนหมาป่าที่อัดแน่นกันอยู่ในที่แห่งเดียว

คบเพลิงบนผนังส่องแสงริบหรี่ เปลวไฟสั่นไหวสะท้อนกับขื่อคานไม้ที่ดำสนิทจากเขม่าควันมานานหลายปี

โต๊ะกลางห้องเต็มไปด้วยรอยขีดข่วน ทั้งจากกรงเล็บและคมดาบ รายล้อมด้วยเหล่าคนหมาป่าที่แข็งแกร่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ