บทที่ 156 - คำสาบาน

ลิโอร่า

ห้องโถงหนาวเย็น... เย็นยะเยือกเกินไป

ข้านั่งอยู่ที่โต๊ะยาว แต่กลับไม่รู้สึกถึงเก้าอี้ที่รองรับร่างอยู่เลย

ฝ่ามือของข้าแนบราบไปกับเนื้อไม้ พยายามจะดึงตัวเองกลับสู่ความเป็นจริง แต่มันไม่ช่วยอะไร

เพราะทั้งหมดที่ข้ามองเห็นคือใบหน้าของท่าน...

ใบหน้าของท่านแม่

ยามที่ท่านกล่อมข้าให้หลับในวัยเ...