บทที่ 206 — ยาแก้พิษที่ซ่อนอยู่

ไลโอร่า

เสียงประตูครูดคราดเปิดออก

ฉันกลั้นหายใจ เล็บจิกลงบนแผ่นหินเย็นเยียบที่แผ่นหลัง พร้อมที่จะสู้ พร้อมที่จะล้ม ชั่วเสี้ยวหัวใจเต้น ฉันมั่นใจว่าเป็นเขา...ลูเซียน ชายที่ฉันเคยเรียกว่าเมท

แต่ไม่ใช่

“ไลโอร่า!” เอลิอัสพุ่งเข้ามา ใบหน้าเปรอะเปื้อนไปด้วยเลือดและเหงื่อ แขนข้างหนึ่งของเขาห้อยตกลงอย่า...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ