บทที่ 217 - กรงไม่เคยเป็นของพวกเขา

ค่ำคืนนี้รู้สึกเยียบเย็นกว่าเดิมหลังการเสียสละของไค

ควันหนาทึบกว่าเก่าก่อนเพราะพิษที่กำลังมอดไหม้ส่งกลิ่นเหม็นคลุ้งราวกับซากศพ

แสงจันทร์สลัวราง ฝูงไม่ได้ให้ความรู้สึกเหมือนบ้านอีกต่อไปเพราะมันคือสมรภูมิ

กรงเล็บของข้าเคลือบไปด้วยเลือดแห้งกรังและยาพิษ แต่ข้าหยุดไม่ได้...ยังก่อน

เอ็มม่าอยู่ข้างนอกน...