บทที่ 237 — จดหมายของเขา

อากาศยามเช้าอบอวลไปด้วยกลิ่นฝนและใบเสจที่กำลังถูกเผา เป็นกลิ่นที่แบกรับทั้งความสงบและความเจ็บปวดไว้ด้วยกัน... อ่อนโยน หนักอึ้ง และยากจะปล่อยวาง ฉันเดินตามออเรลีไปตามทางเดินแคบๆ ที่ทอดไปสู่โถงทางเดินซึ่งถูกสร้างขึ้นใหม่

แม้กระทั่งเหล่านกก็ขับขานบทเพลงแสนหวาน เสียงของพวกมันช่างปลอบประโลมราวกับเสียงกระ...