บทที่ 241 - จุดสิ้นสุดที่มีความสุข

ร่างของฉันแข็งทื่อ ขยับไม่ได้เลย

โลกทั้งใบดูไม่เหมือนจริง... ทุกอย่างราวกับความฝัน และฉันก็กลัวว่าจะต้องตื่นขึ้นมาพร้อมน้ำตา

ฉันหยิกตัวเอง และมันก็เจ็บ ฉันกัดริมฝีปากจนเลือดออก นั่นหมายความว่าครั้งนี้ มันคือเรื่องจริง... ไม่มีการตื่นขึ้นมาพร้อมน้ำตาอีกแล้ว

ลูเซียนยังคงอยู่ที่นั่น จ้องมองมาที่ฉัน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ