บทที่ 76 - หญิงสาวในกระจก

มิสตี้

ท้องฟ้ายังคงมืดมิดตอนที่เราเดินกลับไปยังฝูงซิลเวอร์มูน สายลมหนาวเย็นเสียดสีผิวราวกับเสียงกระซิบอันแหลมคม แต่ละย่างก้าวของฉันรู้สึกหนักอึ้ง ราวกับกำลังลากชิ้นส่วนของตัวเองไว้เบื้องหลัง ในทางกลับกัน ท่านแม่กลับยิ้มแย้มอย่างเต็มที่ ท่านเดินเคียงข้างฉันด้วยฝีเท้าที่เปี่ยมด้วยชีวิตชีวา เสื้อคลุมข...