แอนนี่ที่ไม่น่ากลัว

ฉันถูกถีบตกเตียงทั้งที่ข้างนอกยังมืดอยู่เลย ฉันจ้องเขม็งไปยังจีเซลดาที่กำลังแสยะยิ้มมองลงมา

“ไสหัวขึ้นมา! ได้เวลาทำงานแล้ว!” หล่อนตวาด

“นี่มันกี่โมงแล้ว ข้างนอกยังมืดอยู่เลยนะ” ฉันบอกหล่อน

“ฉันรู้ นี่มันตีสาม ฉันกินข้าว อาบน้ำ แล้วก็ไปวิ่งมาเรียบร้อยแล้ว การดูแลฮาวาน่ามันต้องใช้พลังเยอะ อาจจะเยอะกว่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ