บทที่ 170

วิลล์หันกลับไป และโลกรอบตัวเขาก็เคลื่อนไหวช้าลงราวกับภาพสโลว์โมชัน

ห่างออกไปราวสิบฟุต ชายคนนั้นยืนอยู่ โกสต์ เดนิส ชายผู้เป็นต้นเหตุของหายนะทั้งหมดในชีวิตของเขายืนอยู่ห่างออกไปสิบฟุต แสงอาทิตย์สาดส่องกระทบปากกระบอกปืนเงินสลักลายงดงาม เขาประมาทเลินเล่อถึงเพียงนี้ได้อย่างไร?

“เซอร์ไพรส์” โกสต์พูดลาก...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ