บทที่ 149 การเปลี่ยนแปลงแผน

“โธ่ คิดถึงเธอจะแย่แล้ว” ไนต์พึมพำชิดเรือนผมของเจด สำเนียงของเขาเข้มกว่าที่เธอจำได้ขณะที่แขนของเขารัดแน่นรอบตัวเธอราวกับปลอกเหล็ก

“พอได้แล้วน่า ปล่อย” เจดบ่นพลางพยายามดิ้นให้หลุดจากอ้อมแขนของเขา

ไนต์เพียงแค่หัวเราะและบีบแน่นขึ้นอีกจนแผ่นหลังของเธองอแอ่น เสียงหัวเราะของเขาดึงดูดความสนใจจากผู้คนที่เ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ