บทที่ 197 แฟลล์มเมอร์ฟี

ฉันเข้าเกียร์จอดแล้วก้าวออกจากรถ ไม่สนใจชายขวัญหนีดีฝ่อที่ติดแหง็กอยู่ในรถเชฟโรเลตคันนั้น ด้านหน้ารถของฉันบุบ ไฟหน้าข้างหนึ่งแตกละเอียด ฉันเดินเข้าไปหาไซลาสที่ยืนตัวแข็งทื่อ สายตาของเขากวาดมองสลับไปมาระหว่างฉันกับลูกค้าที่ตอนนี้เริ่มร้องไห้ฟูมฟาย

“กะว่าจะเอารถมาล้างเฉยๆ” ฉันพูดสบายๆ พลางพยักพเยิดไป...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ