บทที่ 21 ยี่สิบห้านาที

“อีเด็กเนรคุณ!” เสียงแหลมปรี๊ดของลินดา มอร์แกนดังลั่นไปทั่วบ้านขณะที่เจดเดินออกจากโต๊ะอาหาร “ฉันเลี้ยงแกมา ให้ข้าวกิน ให้เสื้อผ้าใส่ แล้วนี่เหรอคือวิธีที่แกตอบแทนฉัน”

แฟรงก์ลุกพรวด เอื้อมไปจับแขนภรรยา “ลินดา ใจเย็น ๆ ก่อนเถอะนะ...”

“หุบปาก!” ลินดาสะบัดเสียงใส่ หันขวับไปเผชิญหน้ากับเขา

เมื่อลินดาหันก...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ