บทที่ 65 อ่อนโยนมันเจ็บมากเกินไป

“ช่างเถอะ”

โอลิเวียปัดฝุ่นที่มองไม่เห็นออกจากมือ

ชาร์ลส์มองเธอพลางยิ้มเยาะ แววตาฉายแววดูแคลน “แสดงได้ไม่เลวนี่ เมื่อก่อนเธอน่ะมีแต่จะก้มหัวให้พวกเราไม่ก็ร้องขอความเมตตา ตอนนี้กลับมาทำตัวกร่างซะแล้ว”

“เวลาเปลี่ยนไปแล้ว” โอลิเวียพูดอย่างไม่สะทกสะท้าน “เมื่อก่อนฉันเป็นแค่คนธรรมดาที่ต้องรับมือกับแก๊ง...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ