ซ่อนคำประกาศให้ฉัน

ฉันค่อยๆ ชักมือกลับ ในหัวหมุนคว้าง ทุกลมหายใจสั่นสะท้าน “เดเมียน...คุณเป็น...ตัวอะไรกันแน่?”

เขายิ้มบางๆ ปลายนิ้วไล้ไปตามแนวกรอบหน้าฉันด้วยความมั่นใจอย่างสุขุมเช่นเคย “เป็นของคุณ” เขาตอบเรียบๆ

“โอเค” ฉันกระซิบเสียงสั่นพร่า “ฉันสติจะขาดอยู่แล้วนะ”

หัวใจฉันเต้นรัวแรงจนเจ็บไปหมด ฉันขยุ้มผ้าปูที่นอนไว้แ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ