ฉันต้องวิ่ง

เชื่อง คำคำนี้กรีดแทงราวกับเหล็กตีตรา ฉันนึกภาพเดเมียนถูกมัดติดกับเก้าอี้ สันกรามคมคายบิดเบี้ยว มือถลอกปอกเปิกเพราะเชือก ภาพนั้นทำเอาของเหลวขมปร่าตีขึ้นมาในลำคอ ฉันบังคับตัวเองให้หายใจ รู้สึกถึงแต่ละลมหายใจที่ช้าลงและเป็นจังหวะ

เขาหัวเราะแล้วทิ้งคำขู่ไว้เบื้องหลังราวกับโปรยเศษกระดาษ เป็นคำมั่นสัญญา...