เอโลอิสตื่นขึ้น

เธอกำลังจะหลุดลอยไป

ข้ารู้สึกได้ในสายใยของเรา มันเหมือนเชือกที่กำลังเปื่อยขาด—ด้ายสีทองที่เคยขับขานประสานกัน บัดนี้กลับปริแตกออกทีละเส้น ทีละเส้น

ชีพจรของเธอที่เต้นสะดุดอยู่บนฝ่ามือข้า: ตุบ... ตุบ-ตุบ... ตุบ—มันผิดจังหวะ ผิดเพี้ยน เหมือนเครื่องเคาะจังหวะที่เสียสมดุล

เสียงกระดูกของเธอเสียดสีกันช้าลง ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ