จูบสาธารณะที่สกปรกอย่างแท้จริง

ในที่สุดฉันก็อนุญาตให้ตัวเองหายใจได้

ฉันเอื้อมมือไปหยิบอาหารอีกคำ—ครั้งนี้ด้วยความรู้สึกผิดที่น้อยลง

เดเมียนไม่ได้มองฉันอีก

แต่ต้นขาของเขากลับเสียดสีกับต้นขาของฉันใต้โต๊ะ

แนบเนียน

และจงใจ

และนั่นคือตอนที่ฉันตระหนักได้ว่า…

เขาอาจจะไม่ได้กำลังกินอาหาร

แต่เขากำลังกลืนกินทุกสิ่งทุกอย่าง ทุกสิ่งท...