ในสำนักงานพ่อของฉัน

มุมมองของเดเมียน

ผมมองเธอเดินจากไป มองแผ่นหลังของเธอหายลับขึ้นไปบนบันไดต้องสาปนั่น

แต่ถึงอย่างนั้น...ความโกรธของผมก็ยังคงขีดข่วนอยู่ในอกราวกับกรงเล็บ

มันทำให้เธออัปยศอดสูอีกแล้ว

และผมก็เข้าไปแทรกแซงไม่ได้...ไม่ใช่อย่างที่ผมอยากทำ

ไม่ใช่โดยไม่ทำให้ทุกอย่างพังทลายลง

แววตาของเธอที่หลุบลงมองพื้น...