บทที่ 50 เจมี่และเอลลีลักพาตัว

“อะไรนะ” ชายคนนั้นอ้าปากค้าง

“เรื่องมากจริง” ตอนนี้เจมี่เลยต้องมองหากิ่งไม้อันใหม่

ชายคนนั้นรอต่อไปไม่ไหว เขาเริ่มใช้มือเปล่าคุ้ยกองอุจจาระ นอกจากเมล็ดพืชที่ยังไม่ย่อยหลายเมล็ดแล้ว ก็ไม่มีอะไรอื่นอีกในกองนั้น

ทันใดนั้น สีหน้าของชายคนนั้นก็มืดครึ้มราวกับท้องฟ้าก่อนพายุเข้า เขาจ้องเขม็งไปที่เจมี่แล...