บทที่ 9 เป็นกิโกโลที่ดีและชำระหนี้ของคุณ
“คุณว่าคืนนึงผมจะหาเงินได้สักเท่าไหร่?” ชายคนนั้นหมุนแก้วในมือเบาๆ แล้วเหลือบมองเธออย่างขบขัน “แล้วถ้าไม่มีใครเรียกใช้บริการผมล่ะ?”
“คุณก็หน้าตาดีนะ ถ้าขยันทำงานหน่อย คุณอาจจะได้เป็นหนุ่มเอสคอร์ตเบอร์หนึ่งของซัลทรีไนต์เลยก็ได้”
ชาร์ล็อตต์สำรวจรูปร่างของเขาอย่างละเอียด ก่อนที่สายตาจะไปหยุดอยู่ที่เป้ากางเกงของเขา
“ได้ยินว่าเอสคอร์ตธรรมดาได้ค่าตัวสี่ถึงห้าพันต่อรอบ ส่วนบริการค้างคืนก็ได้แปดพันถึงหมื่น คุณน่าจะหาได้อย่างน้อยคืนละหมื่นเลยใช่ไหม?”
“งั้นผมก็แค่ต้องให้เงินคุณคืนละห้าพัน?” มุมปากของชายคนนั้นยกสูงขึ้นอีก “คุณนี่พอใจง่ายจังนะ”
“ไม่ใช่ซะหน่อย!” ชาร์ล็อตต์รีบสวนกลับ “ฉันหมายถึง อย่างน้อยห้าพัน! ต้องอย่างน้อยคืนละห้าพัน! เพื่อชดใช้ความผิดที่คุณทำในคืนนั้น คุณต้องทำงานหนักเพื่อชดใช้ให้ฉัน เข้าใจไหม?”
“เรื่องเงินไม่ใช่ปัญหา” ชายคนนั้นพูดอย่างไม่ใส่ใจ เขาเอ่ยถามอย่างสงสัยใคร่รู้ “แต่คุณจำผมได้ยังไง?”
“จากรอยสักรูปหัวหมาป่าที่เอวคุณไง ฉันไม่จำผิดแน่!” ชาร์ล็อตต์กลัวว่าเขาจะปฏิเสธ
“แสดงว่าคุณไม่รู้ว่าหน้าตาผมเป็นยังไง?” สายตาของชายคนนั้นคมกริบ
“ก็เออสิ!” ชาร์ล็อตต์ตอบอย่างหัวเสีย “คืนนั้นฉันเมาซะจนไม่รู้ด้วยซ้ำว่าหน้าตาคุณเป็นยังไง”
ชายคนนั้นจิบไวน์แล้วยิ้ม แต่ไม่ได้พูดอะไร
“อย่าคิดจะปัดความรับผิดชอบนะ ไม่งั้นฉันจะไปฟ้องผู้จัดการ” ชาร์ล็อตต์พูดเสริม “อ้อ ฉันได้ยินมาว่าคุณเป็นพวกชอบแต่งหญิงด้วยนี่ ถ้าพวกเขารู้เข้า คุณตกงานแน่”
ชายคนนั้นตัวแข็งทื่อและหรี่ตาลงอย่างเป็นอันตราย “พวกชอบแต่งหญิง?”
ชาร์ล็อตต์ทำเสียงขึ้นจมูก “กลัวเหรอ?”
เธอหยิบปากกาออกจากกระเป๋าแล้วเขียนสัญญาฉบับง่ายๆ ขึ้นมา
“นี่ ฉันเขียนไว้ชัดเจนแล้ว ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป คุณต้องแบ่งรายได้ครึ่งหนึ่งต่อวันมาชดใช้ให้ฉันเป็นเวลาสามเดือน เซ็นตรงนี้ แล้วก็แปะโป้งตรงนี้ ถือว่าเป็นอันตกลง!”
เธอยัดปากกาใส่มือเขา
“ผมเป็นจิโกโล่คนเดียวที่คุณมีรึเปล่า?” ชายคนนั้นมองตัวหนังสือยึกยือบนสัญญาแล้วเลิกคิ้ว “อย่าบอกนะว่าที่บ้านคุณมีสัญญาแบบนี้เป็นตั้งๆ”
“บ้าเหรอ! คุณคิดว่าฉันสิ้นไร้ไม้ตอกขนาดนั้นเลยรึไง? การนอนกับคุณมันเป็นแค่อุบัติเหตุ คุณเป็นผู้ชายคนเดียวที่ฉันเคยนอนด้วย!” ชาร์ล็อตต์โพล่งออกมาอย่างโมโห
เมื่อรู้ตัวว่าเพิ่งพูดอะไรออกไป ใบหน้าของเธอก็แดงก่ำด้วยความอับอาย
มุมปากของชายหนุ่มยกขึ้นเป็นรอยยิ้มเยาะ เขาเซ็นชื่อลงบนสัญญาโดยไม่พูดอะไร แต่ลายเซ็นของเขาก็เป็นเพียงลายเส้นยึกยืออ่านไม่ออกที่ด้านล่างของหน้ากระดาษ
ชาร์ล็อตต์คิดว่านั่นยังไม่พอจึงดึงฝ่ามือของเขามาหาตัว เธอก้มลงกัดนิ้วโป้งของเขาอย่างแรง เมื่อหยดเลือดซึมออกมา เธอก็จับนิ้วของเขาประทับลงบนสัญญาทันที
“ฮ่า!” ทีนี้สัญญาก็มีผลสมบูรณ์แล้ว ชาร์ล็อตต์รู้สึกพอใจอย่างยิ่ง “ทีนี้คุณจะกลับคำพูดไม่ได้แล้วนะ เอาล่ะ เอาเงินรายได้ของวันนี้มาให้ฉัน!”
“คืนนี้ผมยังไม่ได้เริ่มทำงานเลย”
เขาดึงเธอเข้าไปในอ้อมกอดและใช้แขนโอบรอบเอวบางของเธอ เขาจรดริมฝีปากลงบนแก้มของเธอแผ่วเบาแล้วกระซิบว่า “ทำไมคุณไม่มาเป็นลูกค้าคนแรกของผมสำหรับวันนี้ล่ะ? ผมจะลดให้คุณ 50% เลย”
“อย่าแม้แต่จะคิด!” ชาร์ล็อตต์ดิ้นรนออกจากอ้อมแขนของเขาและผลักเขาออกไป “อยู่ห่างๆ ฉันเลยนะ ต่อจากนี้ไปหน้าที่ของคุณคือทำงานหนักแล้วก็ใช้หนี้!”
“คุณเต็มใจที่จะให้ผมขายร่างกายตัวเองขนาดนั้นเลยเหรอ?” ชายคนนั้นถามพลางจ้องลึกเข้าไปในดวงตาของเธอ
“คุณเป็นแค่วัวนมของฉัน ทำไมฉันจะไม่เต็มใจล่ะ?” ชาร์ล็อตต์หยิบโทรศัพท์มือถือออกมา “มาแลกเบอร์กันไว้จะได้ติดต่อกันได้”
ชายคนนั้นรับโทรศัพท์ของเธอไปแล้วกดเบอร์ของเขาลงไป เขากำลังจะบันทึกชื่อ แต่ชาร์ล็อตต์ก็ฉวยมันกลับคืนไปเสียก่อน แล้วบันทึกชื่อเขาว่า “จิโกโล่ติดหนี้”
เมื่อเห็นดังนั้น คิ้วของเขาก็ขมวดเข้าหากันด้วยความไม่พอใจ
