บทที่ 16 วาฟเฟิล

ผมช่วยพยุงเธอขึ้นรถกระบะฟอร์ดคันเก่าของผมแล้วขับออกไปครึ่งชั่วโมงเพื่อไปยังเมืองที่ใกล้ที่สุด และพาเธอเข้าไปในร้านอาหารเล็กๆ ที่ผมชอบ ผมมาที่นี่บางครั้งเวลาที่ต้องการจะออกจากบ้านและพบปะผู้คนบ้าง ผมกำลังพยายามจะกลับมาจากความมืดมิดที่ฉุดผมให้จมดิ่งมาเนิ่นนาน และดูเหมือนว่าแบรนดี้คือเรือชูชีพของผม แม้ว...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ