บทที่ 48 มิเชล

สองสามชั่วโมงต่อมา ไอวี่ก็ลืมตาขึ้น ดวงตาที่เคยดูง่วงงุนของเธอเริ่มมีประกายขึ้นมานิดๆ (หวังว่านี่จะเป็นเรื่องดีนะ) บางทีเธออาจจะตื่นได้นานกว่าหนึ่งหรือสองนาที? (ผมคิดถึงการได้คุยกับเธอ)

“ไง ที่รัก รู้สึกเป็นยังไงบ้าง” ผมพูดพลางปัดผมที่ชื้นเหงื่อออกจากใบหน้าของเธอ (ตัวเธอร้อนจริงๆ) ผมสังเกตว่าเธอมีอ...