บทที่ 7 มาร์จส์เพลส

ฉันไม่รู้ว่าตัวเองหลับไปนานแค่ไหน แต่ดูเหมือนว่าดวงอาทิตย์จะคล้อยต่ำลงไปแล้ว ฉันรู้สึกสดชื่นกระปรี้กระเปร่าขึ้นเยอะ ต้องขอบคุณสวรรค์จริงๆ ฉันบิดขี้เกียจยืดกล้ามเนื้อที่ปวดเมื่อยแล้วคลานลงจากเตียง สวมรองเท้ากลับเข้าไปพลางมองออกไปนอกหน้าต่าง ฉันยังมีเวลาไปสำรวจเมืองอีกหน่อยใช่ไหมนะ

ฉันไม่ได้กินอะไรมา...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ