บทที่ 1137

พอนึกถึงเรื่องพวกนี้ จางอี้ก็รู้สึกสะท้านใจ ไม่อาจแสร้งทำเฉยได้อีกต่อไป จึงพยักหน้าเบาๆ

พี่หยางเห็นดังนั้น ก็ดีใจเหลือเกิน!

เธอสะอื้นเบาๆ แล้วโถมตัวเข้าไปในอ้อมกอดของจางอี้ จูบแปะเข้าที่แก้มของเขา!

ปากก็พูดว่า "ฉันรู้อยู่แล้ว! ต่อไปฉันจะอยู่บ้านหลังนี้รอคุณ คุณกลับมาสักอาทิตย์ละครั้งสองครั้งก็ยัง...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ