บทที่ 212: กลั้นหายใจของฉัน

ผมเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ โต๊ะทำงานในออฟฟิศของผม ในจังหวะที่ไมลส์เอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ของเขาซึ่งยังคงวางอยู่บนโต๊ะของผมนั่นเอง ผมอดสงสัยไม่ได้ว่าคราวนี้มันจะเป็นเรื่องอะไรกันอีก พวกเราทุกคนต่างก็ตั้งใจฟังบทสนทนานั้นอยู่ หากจะบอกว่าการคุยโทรศัพท์ครั้งนั้นน่าเครียด ก็คงยังน้อยเกินไป สิ่งที่ผมอยากรู้แน...