บทที่ 232: ใครเป็นผู้รับผิดชอบ?!

สเตฟานยังคงตะโกนเรียกไม่หยุด คราวนี้เป็นเพราะเขาต้องตัดเข็มขัดนิรภัยของตัวเองออก แล้วก็ต้องทำแบบเดียวกันให้ไมลส์ด้วย ฉันได้ยินเสียงเขาชัดขึ้นทีละคำ แต่ก็รู้สึกเหมือนว่าตัวเองได้ยินอะไรไม่ชัดเจนนัก เพราะรู้ดีว่าร่างกายกำลังช็อกกับสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น "เราจะได้มันมาฟรีๆ หรือเปล่า?" แล้วฉันก็ตระหนักได้...