บทที่ 257: ความกลัวเป็นจริง!

ในวินาทีที่ฉันตระหนักรู้ ฉันไม่รู้ว่าอะไรเข้าสิงตัวเอง มันเหมือนกับทุกสิ่งรอบตัวฉันค่อยๆ ถอยห่างออกไป ราวกับว่าฉันกำลังสูญเสียการรับรู้ความเป็นจริง ฉันถึงกับมีปัญหาในการรวบรวมความคิด ฉันเคยเห็นฉากแบบเดียวกันนี้ในหนัง เหมือนกล้องแพนภาพไปอย่างประหลาด แล้วทุกอย่างก็ถอยห่างออกไปหรือไม่ก็ซูมเข้ามาใกล้ ฉั...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ