97

ข้ามองไรอันพยุงตัวลุกขึ้นจากพื้น ดวงตาของเขาไม่ใช่สีเทาหม่นที่มาจากการถูกครอบงำอีกต่อไป แต่เป็นสีน้ำตาลอ่อนโยน และนั่นไม่ได้ส่งเพียงความเย็นเยียบ แต่เป็นความรู้สึกบางอย่างที่สมจริงยิ่งกว่าแล่นปราดไปทั่วร่างจนถึงกระดูก หยดน้ำเกาะพราวบนใบไม้ด้านหลังเขา พลันเงาทมึนก็ดูเหมือนจะเลือนหายไปพร้อมกับเศษเสี้ย...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ