บทที่ 146

อเล็กซานเดอร์เซถลา เกือบจะล้มลงไปกองกับพื้นหากไม่มีใครคว้าตัวไว้ได้ทัน ดวงตาที่เคยเย็นชาและสงบนิ่งของเขาปรากฏร่องรอยความรู้สึกที่แตกสลาย น้ำเสียงสั่นเทา “พะ...พูดว่าอะไรนะ”

สำหรับคนที่วางตัวสง่างามและควบคุมอารมณ์ได้เสมอเมื่ออยู่ต่อหน้าสาธารณชน การสูญเสียการควบคุมเช่นนี้เป็นสิ่งที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่...