บทที่ 108 แขกที่ไม่พึงประสงค์

เอมิลี่ถอนหายใจแล้วทิ้งตัวลงบนโซฟาในห้องนั่งเล่น เธอเท้าคางมองออกไปนอกหน้าต่างบานใหญ่สูงจากพื้นจรดเพดาน

จากชั้นที่ 88 เธอสามารถมองเห็นเมืองเอเมอรัลด์ซิตี้ได้เกือบทั้งหมด แต่ถนนเบื้องล่างกลับดูเหมือนกระดานหมากรุกขนาดจิ๋ว

ผู้คนและรถยนต์กลายเป็นเพียงจุดดำเล็กๆ แม้แต่ถนนที่พลุกพล่านที่สุดในเอเมอรัลด์ซ...