บทที่ 128 กำลังเสริมกำลังมาถึงตอนกลางคืน

เจมส์ค่อยๆ เงยหน้าขึ้น นัยน์ตาของเขาแดงก่ำและวาววับไปด้วยหยาดน้ำตาที่ยังไม่รินไหล เขาดูเคร่งขรึมน้อยกว่าปกติ...ดูอ่อนแอยิ่งกว่าเคย

เขาสบตากับเอมิลี่อยู่ครู่หนึ่งก่อนจะฟุบศีรษะลงบนแขนที่กอดกันไว้ ริมฝีปากขยับเล็กน้อยขณะที่เขาเริ่มฮัมทำนองเพลงเบาๆ ที่ไร้ถ้อยคำ...

ท่วงทำนองนั้นอ่อนโยนและปลอบประโลม ดุจส...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ