บทที่ 139 เธอคือเมีย

ความทรงจำที่ขาดห้วงเหล่านั้นพลันหลั่งไหลกลับเข้ามา ซ้อนทับกับภาพของมีอาในรูปถ่าย

เจมส์รู้สึกเจ็บแปลบที่ศีรษะ ราวกับถูกเข็มนับพันเล่มทิ่มแทงจนหายใจลำบาก

เขาเซถอยหลังไปก้าวหนึ่ง พิงผนังไว้พลางใช้มือกดหน้าผากตัวเองแน่น ใบหน้าขาวซีดราวกับกระดาษ

“คุณสมิธเป็นอะไรไปคะ อย่าทำให้ฉันตกใจสิคะ!”

เอมิลี่เห็นดังน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ